10.3 Mechanizmy wewnętrzne w Git - Referencje w Git

Powstaje pytanie, po uruchomieniu git branch (nazwagałęzi), skąd Git wie jaka jest suma SHA-1 ostatniego commita? Odpowiedź to plik HEAD.

W pliku HEAD znajduje się symboliczne dowiązanie do gałęzi w której się obecnie znajdujesz. Poprzez symboliczne dowiązanie, mam na myśli to, że inaczej niż w przypadku normalnego dowiązania, nie zawiera ono sumy SHA-1, ale wskaźnik na inną referencję. Jak zobaczysz na zawartość tego pliku, zazwyczaj zobaczysz coś w stylu:

Po uruchomieniu git checkout test, Git zaktualizuje ten plik, aby zawierał:

Gdy uruchomisz git commit, zostanie stworzony obiekt commit, określając rodzica tego obiektu na podstawie wartość SHA-1 na którą wskazuje HEAD.

Możesz również ręcznie zmodyfikować ten plik, ale bezpieczniej będzie użyć komendy symbilic-ref. Możesz odczytać wartość która jest w HEAD przy jej pomocy:

Możesz również ustawić nową wartość HEAD:

Nie możesz jednak wstawić symbolicznego dowiązania które jest poza katalogiem refs:

Poznałeś już trzy główne obiekty Gita, ale istnieje jeszcze czwarty. Obiekt tag, jest bardzo podobny do obiektu commit – zawiera informacje o osobie, dacie, treści komentarza i wskaźnik. Główną różnicą jest to, że obiekt tag wskazuje na commit, a nie na obiekt tree. Jest podobny do referencji gałęzi, ale nigdy się nie zmienia – zawsze wskazuje na ten sam commit, ale z łatwiejszą nazwą.

Tak jak opisaliśmy w rozdziale Podstawy Gita, istnieją dwa typy etykiet: anotowane i lekkie. Możesz stworzyć lekką etykietę poprzez uruchomienie:

Właśnie tym jest lekka etykieta – gałęzią która nigdy się nie zmienia. Opisana etykieta jest jednak bardziej skomplikowana. Gdy tworzysz opisaną etykietę, Git stworzy obiekt tag, a następnie zapisze referencję wskazująca na niego, zamiast na obiekt commit. Możesz to zauważyć, po stworzeniu opisanej etykiety (-a wskazuje że będzie to opisana etykieta):

Stworzona została następująca wartość SHA-1:

Teraz, uruchom komendę cat-file na tej wartość SHA-1:

Zauważ, że wpis rozpoczynający się od "object" wskazuje na sumą SHA-1 commitu który zatagowałeś. Zauważ również, że nie musi on wskazywać na commit; możesz stworzyć etykietę dla każdego obiektu w Git. Na przykład, w kodzie źródłowym Gita, opiekun projektu zamieścił publiczny klucz GPG, jako obiekt blob i następnie go otagował. Możesz zobaczyć klucz publiczny uruchamiając poniższe polecenie w sklonowanym repozytorium Git:

Repozytorium ze źródłami projektu Linux ma również taki tag – pierwszy tag stworzony z początkowego stanu kodu źródłowego.

Trzecim typem referencji który poznasz, są referencje zdalne. Jeżeli dodasz zdalne repozytorium i wypchniesz do niego kod, Git przechowa wartość którą ostatnio wypchnąłeś do niego, dla każdej gałęzi w katalogu refs/remotes. Na przykład, możesz dodać zdalne repozytorium o nazwie origin i wypchnąć gałąź master do niego:

Następnie możesz zobaczyć w którym miejscu była gałąź master na zdalnym repozytorium origin w czasie gdy wysyłałeś zmiany, przez sprawdzenie pliku refs/remotes/origin/master:

Referencje zdalne różnią się od gałęzi (referencje refs/heads) głównie tym, że są tylko do odczytu. Możesz wykonać git checkout do jednej z nich, ale Git nie wskaże HEAD-a, więc nigdy nie zaktualizujesz go komendą commit. Git zarządza nimi jak zakładkami do ostatniego znanego stanu, w którym te gałęzie były na tych serwerach.