2.5 Τα θεμελιώδη στοιχεία του Git - Δουλεύοντας με απομακρυσμένα αποθετήρια

Για να δούμε τους απομακρυσμένους διακομιστές που έχουμε παραμετροποιήσει, εκτελούμε την εντολή git remote. Η εντολή αυτή θα μας επιστρέψει μια λίστα με τα ονόματα των απομακρυσμένων που έχουμε ορίσει. Αν έχουμε κλωνοποιήσει το αποθετήριό μας, θα πρέπει να βλέπουμε τουλάχιστον το origin — που είναι το προεπιλεγμένο όνομα που δίνει το Git στον διακομιστή από τον οποίο μόλις κλωνοποιήσαμε:

Η επιλογή -v, η οποία θα μας δείξει τα σύντομα ονόματα των απομακρυσμένων αποθετηρίων μας, μαζί με τις διευθύνσεις URL που είναι συσχετισμένες με αυτά:

Αν έχουμε περισσότερα από ένα απομακρυσμένα αποθετήρια, η εντολή αυτή θα τα παραθέσει όλα. Για παράδειγμα, ένα αποθετήριο με πολλά απομακρυσμένα αποθετήρια, ώστε να συνεργάζονται πολλά άτομα, θα φαίνεται κάπως έτσι:

Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να τραβήξουμε τη συνεισφορά καθενός από αυτούς τους χρήστες πολύ εύκολα. Επιπλέον ενδεχομένως μπορούμε να ωθήσουμε αλλαγές σε κάποιο ή κάποια από αυτά τα απομακρυσμένα αποθετήρια, αν και αυτό δεν το γνωρίζουμε ακόμα.

Παρατηρούμε ότι τα απομακρυσμένα αποθετήρια χρησιμοποιούν πολλά πρωτόκολλα· θα καλύψουμε αναλυτικά τα πρωτόκολλα αυτά στο Εγκατάσταση του Git σε διακομιστή.

Έχουμε ήδη αναφέρει και έχουμε επιδείξει πώς η εντολή git clone έμμεσα προσθέτει το απομακρυσμένο αποθετήριο origin στο αποθετήριό μας. Ας δούμε πως μπορούμε να προσθέσουμε ένα νέο απομακρυσμένο αποθετήριο άμεσα. Για να προσθέσουμε ένα νέο απομακρυσμένο αποθτεήριο Git με ένα σύντομο όνομα, το οποίο μπορούμε να θυμάστε εύκολα, εκτελούμε την εντολή git remote add <shortname> <url>:

Τώρα πλέον μπορούμε να χρησιμοποιούμε στη γραμμή εντολών τη συμβολοσειρά pb αντί για ολόκληρη τη διεύθυνση του αποθετηρίου. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να ανακτήσουμε (fetch) όλες τις πληροφορίες που έχει ο Paul στο αποθετήριό του, μπορούμε να εκτελέσουμε την εντολή git fetch pb:

Ο κλάδος master του Paul είναι πλέον προσβάσιμος τοπικά σε μας ως pb/master — μπορούμε να τον συγχωνεύσουμε σε κάποιον δικό μας κλάδο, ή να φτιάξουμε (check out) έναν τοπικό κλάδο σε αυτό το σημείο, αν θέλουμε να το επιθεωρήσουμε. Θα δούμε περισσότερα για τους κλάδους και πώς τους χρησιμοποιούμε στην ενότητα Διακλαδώσεις στο Git.

Όπως μόλις είδαμε, για να πάρουμε δεδομένα από απομακρυσμένα έργα, μπορούμε να εκτελέσουμε:

Η εντολή αυτή θα πάει στο απομακρυσμένο έργο και θα τραβήξει όλα τα δεδομένα από αυτό το απομακρυσμένο έργο που δεν έχουμε ακόμα. Αφού γίνει αυτό, θα έχουμε πρόσβαση σε όλους τους κλάδους αυτού του απομακρυσμένου έργου, τους οποίους και μπορούμε να συγχωνεύσουμε ή να τους επιθεωρήσουμε περαιτέρω.

Όταν κλωνοποιήσουμε ένα αποθετήριο, το αποθετήριο αυτό αποθηκεύεται με το όνομα “origin”. Συνεπώς, η εντολή git fetch origin ανακτά όλες τις νέες αλλαγές που έχουν γίνει από τότε που κλωνοποιήσαμε το αποθετήριο ή από τότε που ανακτήσαμε δεδομένα από αυτό για τελευταία φορά. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η εντολή git fetch απλά τραβά δεδομένα στο τοπικό μας αποθετήριο· δεν συγχωνεύει τα δεδομένα αυτά με διάφορες αλλαγές που μπορεί να έχουμε κάνει εμείς τοπικά. Θα πρέπει να κάνουμε τη συγχώνευση χειροκίνητα όταν είστε έτοιμοι.

Αν ο κλάδος που παρακολουθεί έναν απομακρυσμένα κλάδο (περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό στην επόμενη ενότητα και την ενότητα Διακλαδώσεις στο Git), μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή git pull για να γίνει αυτόματη ανάκτηση και συγχώνευση του απομακρυσμένου κλάδου στο τρέχοντα δικό μας. Αυτή η ροή εργασιών ενδεχομένως μας φαίνεται πιο εύκολη· επιπλέον, η εντολή git clone θέτει αυτόματα τον τοπικό μας κλάδο master να παρακολουθεί τον απομακρυσμένο κλάδου master (ή όπως ονομάζεται ο προεπιλεγμένος κλάδος) στον διακομιστή από τον οποίο κλωνοποιήσαμε. Η εκτέλεση της εντολής git pull, γενικά ανακτά τα δεδομένα από τον διακομιστή, τον οποίο είχαμε αρχικά κλωνοποιήσει και προσπαθεί να συγχωνεύσει αυτά τα δεδομάνα στον κώδικα πάνω στον οποίο εργαζόμαστε.

Όταν έχουμε φέρει κάποιο έργο μας σε σημείο που θέλουμε να το κοινοποιήσουμε, θα πρέπει να το ωθήσουμε. Η εντολή είναι απλή: git push <remote> <branch>. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να ωθήσουμε τον τοπικό μας κλάδο master στον απομακρυσμένο διακομιστή origin (επαναλαμβάνουμε ότι η κλωνοποίηση παραμετροποιεί αυτόματα αυτά τα ονόματα), τότε μπορούμε να εκτελέσουμε αυτή την εντολή έτσι ώστε να ωθήσουμε τις υποβολές (commits) που έχουμε κάνει στον διακομιστή:

Η εντολή αυτή θα εκτελεστεί επιτυχώς μόνο αν έχουμε κλωνοποιήσει από έναν διακομιστή στον οποίο έχουμε δικαίωμα εγγραφής και αν κανείς άλλος δεν έχει ωθήσει δεδομένα στο μεσοδιάστημα. Αν εμείς και κάποιος άλλος έχουμε κλωνοποιήσει το έργο ενώ αυτό βρίσκεται στην ίδια κατάσταση και αυτός ωθήσει δεδομένα στον διακομιστή και μετά ωθήσουμε εμείς δεδομένα στον διακομιστή, η δική μας εντολή για ώθηση δεδομένων θα απορριφθεί. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να ανακτήσουμε τις αλλαγές του άλλου και να τις ενσωματώσουμε στις δικές μας, ώστε να μας επιτραπεί να ωθήσουμε. Στην ενότητα Διακλαδώσεις στο Git θα δούμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ώθηση δεδομένων σε απομακρυσμένους διακομιστές.

Αν θέλουμε να δούμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με ένα απομακρυσμένο αποθετήριο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή git remote show <remote>. Αν εκτελέσουμε αυτή την εντολή με κάποιο σύντομο όνομα, όπως το origin, θα δούμε κάτι σαν:

Παρατίθεται το URL του απομακρυσμένου αποθετηρίου καθώς και οι κλάδοι τους οποίους παρακολουθούμε. Επίσης μας ενημερώνει ότι αν βρισκόμαστε στον κλάδο master και εκτελέσουμε git pull, ο κλάδος master του απομακρυσμένου αποθετηρίου θα συγχωνευτεί αυτόματα στον τοπικό κλάδο master αφότου ανακτηθεί. Επίσης παραθέτει τις απομακρυσμένες αναφορές που έχει κατεβάσει.

Το παραπάνω είναι ένα απλό παράδειγμα που ενδεχομένως θα συναντήσουμε. Όταν αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε πιο εκτεταμένα το Git, μπορεί να δούμε πολύ περισσότερες πληροφορίες όταν εκτελούμε την εντολή git remote show.

Αυτή η εντολή μας δείχνει σε αυτή την περίπτωση σε ποιον κλάδο ωθούμε δεδομένα όταν βρισκόμαστε σε συγκεκριμένους κλάδους και εκτελούμε την εντολή git push. Επίσης μας δείχνει ποιους απομακρυσμένους κλάδους του διακομιστή δεν έχουμε ακόμα, ποιους απομακρυσμένους κλάδους έχουμε αλλά έχουν αφαιρεθεί από τον διακομιστή, καθώς και τους κλάδους που θα συγχωνευτούν αυτόματα στους τοπικούς κλάδους που τους παρακολουθούν αν εκτελέσουμε την εντολή git pull.

Αν θέλουμε να μετονομάσουμε το σύντομο όνομα ενός απομακρυσμένου αποθετηρίου, εκτελούμε την εντολή git remote rename. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να μετονομάσουμε το pb σε paul, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την git remote rename:

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εντολή αυτή αλλάζει επίσης τα ονόματα των απομακρυσμένων κλάδων που παρακολουθούμε. Στον κλάδο στον οποίο αναφερόμασταν ως pb/master πλέον θα αναφερόμαστε ως paul/master.

Αν θελήσουμε να διαγράψουμε για κάποιο λόγο ένα απομακρυσμένο αποθετήριο· έχουμε μετακίνησει τον διακομιστή σε άλλη διεύθυνση ή δεν χρησιμοποιούμε καθόλου το συγκεκριμένο αποθετήριο, ή απλά κάποιος συνεργάτης έχει εγκαταλείψει — μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είτε την εντολή git remote remove ή την git remote rm:

Μόλις σβήσουμε την αναφορά σε κάποιο απομακρυσμένο αποθετήριο με αυτό το τρόπο, όλοι οι απομακρυσμένοι κλάδοι και όλες οι ρυθμίσεις που είναι σχετικές με αυτό το απομακρυσμένο αποθετήριο, θα σβηστούν επίσης.