10.2 Dahili Git Ögeleri - Git Nesneleri

İnceleyeceğimiz sıradaki Git nesne türü sadece dosya adını saklama sorununu çözmekle kalmayıp, aynı zamanda bir grup dosyayı bir arada saklamanıza izin veren tree'dir (ağaç). Git içeriği UNIX dosya sistemi gibi bir şekilde saklar, ancak biraz daha basitleştirilmiştir. Tüm içerikler ağaç ve blob (damla) nesneleri olarak saklanır, ağaçlar UNIX dizin girişlerine, bloblar ise aşağı yukarı inode’lara veya dosya içeriklerine karşılık gelir. Tek bir ağaç nesnesi, her biri bir blob veya alt ağacın SHA-1 özeti olan ve ilişkili mod, tür ve dosya adı olan bir veya daha fazla girişi içerir. Örneğin, bir projedeki en son ağaç şöyle görünebilir:

master^{tree} sözdizimi, master dalındaki son katkının işaret ettiği ağaç nesnesini belirtir. lib alt dizininin bir blob olmadığını, ancak başka bir ağaca işaret ettiğini fark edin:

Kavramsal olarak Git’in depoladığı veriler şuna benzer:

Kendi ağacınızı oldukça kolay bir şekilde oluşturabilirsiniz. Git normalde izlem alanınızın veya indeksinizin durumunu alarak ve bir dizi ağaç nesnesi yazarak bir ağaç oluşturur. Dolayısıyla, bir ağaç nesnesi oluşturmak için önce bazı dosyaları izlem alanına almanız gerekir. Tek girişli bir dizin (test.txt dosyanızın ilk sürümü) oluşturmak için tesisat komutu git update-index kullanabilirsiniz. Bu komutu daha önceki test.txt dosyasının önceki sürümünü, yapay olarak yeni bir izlem alanına eklemek için kullanırsınız. Dosya henüz izlem alanınızda bulunmadığından (test.txt dosyanızın henüz bir izlem alanı dahi yoktur) --add seçeneğini ve eklediğiniz dosya dizininizde değil de veritabanınızda olduğundan --cacheinfo seçeneğini geçirmeniz gerekir. Ardından da modu, SHA-1’i ve dosya adını belirtirsiniz:

Bu durumda, 100644 modunu belirtiyorsunuz, bu da normal bir dosya olduğunu gösterir. Diğer seçenekler arasında, yürütülebilir bir dosya olduğunu gösteren 100755; ve sembolik bir bağlantıyı belirten 120000 bulunmaktadır. Modlar normal UNIX modlarından alınmıştır ancak çok daha esnektir: bu üç mod, Git’teki dosyalar (bloblar) için geçerli olan tek modlardır (ancak dizinler ve alt modüller için başka modlar kullanılır).

Şimdi, izlem alanını bir ağaç nesnesine yazmak için git write-tree kullanabilirsiniz. Eğer bu ağaç henüz mevcut değilse, bu komutu çağırmak için -w seçeneğine gerek yoktur. Bu komut indeksin durumundan otomatik olarak bir ağaç nesnesi oluşturur:

Yukarıda gördüğünüz aynı git cat-file komutunu kullanarak bunun bir ağaç nesnesi olduğunu da doğrulayabilirsiniz:

Şimdi, test.txt'nin ikinci sürümü ve yeni bir dosya ile yeni bir ağaç oluşturacaksınız:

İzlem alanınız artık test.txt 'nin yeni sürümüne ve new.txt adlı yeni bir dosyaya sahip. Bu ağacı yazın (izlem alanının durumunu veya dizinini bir ağaç nesnesine kaydederek) ve nasıl göründüğüne bakın:

Bu ağaçta hem dosya girişleri bulunduğunu hem de test.txt SHA-1’inin daha önceki "versiyon 2" SHA-1 olduğuna dikkat edin (1f7a7a). Sırf eğlencesine, ilk ağacı bu ağacın bir alt dizini olarak ekleyeceksiniz. git read-tree çağırarak ağaçları izlem alanınıza okutabilirsiniz. Bu durumda, bu komutla --prefix seçeneğini kullanarak mevcut bir ağacı izlem alanınıza bir alt ağaç olarak okutabilirsiniz:

Eğer yazdığınız yeni ağaçtan bir çalışma dizini oluşturursanız, üst düzeydeki iki dosyayı ve bak adında bir alt dizini alırsınız ve bu alt dizin, test.txt dosyasının ilk sürümünü içerir. Git’in bu yapılar için içerdiği veriyi şöyle düşünebilirsiniz:

Yukarıdakilerin hepsini yaptıysanız, şimdi takip etmek istediğiniz proje pozlarını temsil eden üç ağacınız var, ancak daha önceki sorun hala mevcut: pozları hatırlamak için üç SHA-1 değerini de hatırlamanız gerekir. Ayrıca, pozları kimin, ne zaman ve neden kaydettiği hakkında hiçbir bilginiz yok. Bu, katkı nesnesinin sizin için sakladığı temel bilgidir.

Bir katkı nesnesi oluşturmak için commit-tree çağırırsınız, ardından tek bir ağaç SHA-1’i ve varsa hangi katkı nesnelerinin doğrudan ondan önce geldiğini belirtirsiniz. İlk yazdığınız ağaçla başlayın:

Farklı oluşturma zamanı ve yazar verisi bulunduğundan farklı bir karmaya sahip olacaksınız. Bu bölümdeki diğer yerlerde, kendi kontrol toplamalarınızla katkı ve etiket karma değerlerini değiştirin. Şimdi yeni katkı nesnenizi git cat-file ile inceleyebilirsiniz:

Bir katkı nesnesinin formatı basittir: o anki projenin pozu için en üst düzey ağacı belirtir; varsa üst katkılar (yukarıdaki katkı nesnesinin herhangi bir üstü yoktur); yazar/katkılayan bilgisi (ki bu, user.name ve user.email yapılandırma ayarlarınızı ve bir zaman damgasını kullanır); bir boş satır ve ardından katkı mesajı.

Sonraki adımda, her biri doğrudan önündeki katkıyı referans alan iki katkı nesnesini yazacaksınız:

Her üç katkı nesnesi de oluşturduğunuz üç poz ağacından birine işaret eder. İlginç bir şekilde, şimdi gerçek bir Git geçmişiniz var ve bunu son katkı SHA-1’i üzerinde çalıştırarak git log komutu ile görebilirsiniz:

Harika. Sadece arayüz komutlarını kullanmadan bir Git geçmişini oluşturmak için düşük seviyeli işlemleri gerçekleştirdiniz. Bu, aslında git add ve git commit komutlarını çalıştırdığınızda Git’in yaptığı şeydir (değişen dosyalar için bloblar saklar, indeksi günceller, ağaçları yazarak ve önceki katkıları referans alan katkı nesneleri yazarak üst düzey ağaçları ve onlardan hemen önce gelen katkıları referanslar). Bu üç ana Git nesnesi - blob, ağaç ve katkı - başlangıçta .git/objects dizininizde ayrı dosyalar olarak saklanır. İşte örnek dizindeki tüm nesneler, sakladıkları verilere açıklama eklenmiş şekilde:

Tüm içsel işaretçileri takip ederseniz, yaklaşık şunun gibi bir nesne grafiği elde edersiniz:

Önceki bölümde, Git nesne veritabanınıza her katkıladığınız nesneyle bir başlık depolandığını belirttik. Git’in nesnelerini nasıl sakladığına bir göz atalım. Bir blob nesnesini (bu durumda, "what is up, doc?" dizesi) etkileşimli olarak Ruby betik dili içinde nasıl saklayacağınızı göreceksiniz.

Etkileşimli Ruby modunu irb komutu ile başlatabilirsiniz:

Git öncelikle bir başlık oluşturur, bu başlık nesnenin türünü belirleyen kısmı içerir (burada bir blob). Bu başlık kısmına, Git içeriğin bayt cinsinden boyutunu belirten bir boşluk ekler ve son olarak bir null (geçersiz) baytı ekler:

Git başlık ve orijinal içeriği birleştirir ve ardından bu yeni içeriğin SHA-1 karmasını hesaplar. Ruby’de bir dizenin SHA-1 değerini hesaplayabilirsiniz, bunun için SHA1 digest kütüphanesini require komutu ile içe aktarmanız ve ardından Digest::SHA1.hexdigest() ile dizeyi kullanmanız gerekir:

Hadi bunu git hash-object çıktısı ile karşılaştıralım. Burada echo -n kullanarak girişe yeni bir satır eklenmesini önleyeceğiz.

Git yeni içeriği zlib ile sıkıştırır, bu işlemi Ruby’de zlib kütüphanesi ile yapabilirsiniz. İlk olarak, kütüphaneyi içe aktarmanız ve ardından içeriği Zlib::Deflate.deflate() üzerinde çalıştırmanız gerekir:

Son olarak, zlib ile sıkıştırılmış içeriğinizi diske bir nesne olarak yazacaksınız. Yazmak istediğiniz nesnenin yolunu belirleyeceksiniz (SHA-1 değerinin ilk iki karakteri alt dizin adı olacak ve son 38 karakter ise o dizin içindeki dosya adı olacak). Eğer mevcut değilse, FileUtils.mkdir_p() işlevini kullanarak Ruby’de alt dizini oluşturabilirsiniz. Ardından, File.open() ile dosyayı açın ve elde edilen dosya tanesi üzerinde write() çağrısı ile önceden zlib ile sıkıştırılmış içeriği dosyaya yazın:

Gelin, git cat-file kullanarak nesnenin içeriğini kontrol edelim:

İşte bu kadar! Geçerli bir Git blob nesnesi oluşturdunuz.

Tüm Git nesneleri farklı türlerle olsa dahi (başlık blob dizesi yerine, katkı veya ağaç ile başlayacaktır) aynı şekilde depolanır. Ayrıca, blob içeriği neredeyse her şey olabilirken, katkı ve ağaç içeriği çok belirli bir formata sahiptir.