2.2 Τα θεμελιώδη στοιχεία του Git - Καταγραφή αλλαγών στο αποθετήριο

Το βασικό εργαλείο που χρησιμοποιoύμε για να προσδιορίσουμε την τρέχουσα κατάσταση των αρχείων είναι η εντολή git status. Αν την εκτελέσουμε αμέσως μόλις έχουμε κλωνοποιήσει ένα αποθετήριο, θα δούμε ένα μήνυμα παρόμοιο με το παρακάτω:

Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ένα καθαρό κατάλογο εργασίας· με άλλα λόγια, κανένα από τα παρακολουθούμενα αρχεία μας δεν έχουν τροποποιηθεί. Επίσης το Git δεν βλέπει κανένα μη-παρακολουθούμενο αρχείο, αλλιώς θα τα παρέθετε στο παραπάνω μήνυμα. Τέλος, η εντολή αυτή μας ενημερώνει σε ποιον κλάδο βρίσκομαστε καθώς και ότι δεν έχει αποκλίσει από τον αντίστοιχο κλάδο που βρίσκεται στον διακομιστή. Προς το παρόν ο κλάδος αυτός είναι ο master, που είναι και ο προεπιλεγμένος· δεν θα μας απασχολήσει εδώ. Η ενότητα Διακλαδώσεις στο Git θα εξετάσει πιο αναλυτικά τους κλάδους και τις αναφορές.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε προσθέσει ένα νέο αρχείο στο έργο μας, ένα απλό αρχείο README. Αν το αρχείο αυτό δεν προϋπήρχε και εκτελέσουμε την εντολή git status, θα δούμε το μη-παρακολουθούμενο αρχείο μας ως εξής:

Βλέπουμε ότι το αρχείο README είναι μη-παρακολουθούμενο διότι βρίσκεται κάτω από τον τίτλο “Untracked files” στο πάνω μέρος του αποτελέσματος της εντολής. Μη-παρακολουθούμενο ουσιαστικά σημαίνει ότι το Git βλέπει ένα αρχείο το οποίο δεν υπήρχε στο προηγούμενο στιγμιότυπο (υποβολή, commit) και που δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα στο στάδιο καταχώρησης· το Git δεν θα συμπεριλάβει το αρχείο αυτό στα επόμενα στιγμιότυπα που θα υποβάλλουμε, αν δεν το ζητήσουμε ρητά. Αυτό γίνεται ώστε να μην συμπεριλάβουμε κατά λάθος στο έργο μας αρχεία τα οποία δεν θέλουμε να συμπεριλάβουμε, για παράδειγμα εκτελέσιμα αρχεία. Σε αυτή την περίπτωση, θέλουμε να συμπεριλάβουμε το αρχείο README στο έργο μας, οπότε ας ξεκινήσουμε να παρακολουθούμε το αρχείο.

Για να αρχίσουμε να παρακολουθούμε ένα καινούριο αρχείο, χρησιμοποιoύμε την εντολή git add. Για να αρχίσουμε να παρακολουθούμε το αρχείο READΜE, εκτελούμε:

Αν τώρα εκτελέσουμε την εντολή git status για να δούμε την τρέχουσα κατάσταση, θα δούμε ότι το αρχείο README πλέον παρακολουθείται και έχει τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης ώστε να είναι έτοιμο να υποβληθεί:

Καταλαβαίνουμε ότι το αρχείο αυτό πλέον έχει τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης διότι βρίσκεται κάτω από τον τίτλο “Changes to be committed”. Αν σε αυτό το σημείο υποβάλλουμε τα αρχεία μας, η έκδοση του αρχείου README που θα αποθηκευτεί στο στιγμιότυπο θα είναι αυτή που υπήρχε όταν εκτελέσαμε την εντολή git add. Ίσως θυμόμαστε ότι όταν εκτελέσαμε την εντολή git init ακολουθούμενη από git add <files> — αυτό το κάναμε για να αρχίσουμε να παρακολουθούμε τα αρχεία του καταλόγου. Η εντολή git add μπορεί να ακολουθείται είτε από ένα αρχείο είτε από έναν κατάλογο· αν ακολουθείται από κατάλογο τότε η εντολή θα καταχωρήσει όλα τα αρχεία του συγκεκριμένου καταλόγου.

Ας αλλάξουμε ένα αρχείο που βρίσκεται ήδη υπό παρακολούθηση. Αν αλλάξουμε το ήδη παρακολουθούμενο αρχείο “CONTRIBUTING.md” και εκτελέσουμε την εντολή git status ξανά, θα δούμε κάτι σαν το εξής:

Το αρχείο “CONTRIBUTING.md” βρίσκεται κάτω από την κατηγορία “Changes not staged for commit” — που σημαίνει ότι ένα αρχείο υπό παρακολούθηση έχει τροποποιηθεί στον κατάλογο εργασίας, αλλά δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα στο στάδιο καταχώρησης. Για να το τοποθετήσουμε στο στάδιο καταχώρησης θα πρέπει να εκτελέσουμε την εντολή git add. Η εντολή git add έχει πολλές λειτουργίες· τη χρησιμοποιoύμε για να ξεκινήσουμε την παρακολούθηση καινούργιων αρχείων, για να τοποθετήσουμε αρχεία στο στάδιο καταχώρησης αλλά και για άλλες λειτουργίες όπως το να επισημάνουμε αρχεία που προέρχονται από συγκρούσεις συγχώνευσης (merge conflicts) ως επιλυμένα. Μπορούμε να σκεφτούμε την εντολή ως “πρόσθεσε αυτό το περιεχόμενο στην επόμενη υποβολή” αντί για “πρόσθεσε αυτό το αρχείο στο έργο”. Ας εκτελέσουμε την εντολή git add, ώστε να καταχωρήσουμε το αρχείο “CONTRIBUTING.md” και έπειτα ας τρέξουμε την εντολή git status ξανά:

Και τα δύο αρχεία πλέον βρίσκονται στο στάδιο καταχώρησης και θα συμπεριληφθούν στην επόμενη υποβολή μας. Ας υποθέσουμε τώρα ότι θυμηθήκαμε άλλη μία μικρή αλλαγή που θέλουμε να κάνουμε στο αρχείο CONTRIBUTING.md πριν το υποβάλλουμε. Το ανοίγουμε ξανά, κάνουμε την αλλαγή που θέλουμε και είμαστε έτοιμοι για την υποβολή. Παρόλα αυτά ας εκτελέσουμε git status για άλλη μια φορά:

Τι στην ευχή συμβαίνει; Το αρχείο CONTRIBUTING.md εμφανίζεται και ως αρχείο τοποθετημένο στο στάδιο καταχώρησης, αλλά και ως αρχείο που δεν έχει τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης. Πώς είναι αυτό δυνατόν; Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το Git τοποθετεί στο στάδιο καταχώρησης ένα αρχείο ακριβώς όπως είναι τη στιγμή που εκτελούμε την εντολή git add. Αν υποβάλλουμε το στιγμιότυπο τώρα, η έκδοση του αρχείου CONTRIBUTING.md που θα συμπεριληφθεί στην υποβολή είναι αυτή που υπήρχε όταν εκτελέσαμε την εντολή git add (και όχι η τωρινή έκδοση του αρχείου). Γενικά, αν τροποποιήσουμε ένα αρχείο αφότου έχουμε εκτελέσει την εντολή git add, θα πρέπει να εκτελέσουμε git add ξανά, αν θέλουμε να τοποθετήσουμε την τελευταία εκδοχή του αρχείου στο στάδιο καταχώρησης:

Αν και το αποτέλεσμα της εντολής git status είναι αρκετά περιεκτικό, οι πληροφορίες αυτές είναι λίγο φλύαρες. Το Git διαθέτει μια σημαία για πιο συνοπτική περιγραφή της κατάστασης των αλλαγών. Αν εκτελέσουμε git status -s ή git status --short θα έχουμε ένα πιο απλοποιημένο αποτέλεσμα.

Τα καινούργια αρχεία που δεν παρακολουθούνται ακόμα ακολουθούνται με ένα ??, τα καινούρια αρχεία που έχουν καταχωρηθεί με A, τα τροποποιημένα αρχεία με M κ.ο.κ. Υπάρχουν δύο στήλες στην έξοδο· η αριστερή στήλη περιγράφει την κατάσταση του σταδίου καταχώρησης και η δεξιά στήλη την κατάσταση του δένδρου εργασίας. Έτσι, για παράδειγμα, στην προήγουμενη έξοδο το αρχείο README έχει τροποποιηθεί στον κατάλογο εργασίας, αλλά δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης, ενώ το αρχείο lib/simplegit.rb είναι και τροποποιημένο και έχει τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης. Το αρχείο Rakefile έχει τροποποιηθεί, τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης και στη συνέχεια τροποποιήθηκε ξανά, που σημαίνει ότι υπάρχουν κάποιες αλλαγές που έχουν τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης και άλλες που δεν έχουν τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης.

Συμβαίνει συχνά, να υπάρχει μια κατηγορία αρχείων που δεν θέλουμε να προσθέτει αυτόματα το Git, ούτε καν να φαίνονται ως μη-παρακολουθούμενα. Αυτά είναι συνήθως αρχεία που δημιουργούνται αυτόματα όπως αρχεία .log ή αρχεία που δημιουργούνται κατά τη μεταγλώττιση. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα αρχείο με όνομα .gitignore, στο οποίο να καταγράψουμε τα μοτίβα των ονομάτων αυτών των αρχείων. Να ένα παράδειγμα αρχείου .gitignore:

Η πρώτη γραμμή λέει στο Git να αγνοεί όλα τα αρχεία που τελειώνουν σε “.o” ή “.a” — αρχεία που είναι συνήθως αποτέλεσμα της μεταγλώττισης τους κώδικά μας. Η δεύτερη γραμμή λέει στο Git να αγνοεί όλα τα αρχεία που τελειώνουν με τον χαρακτήρα (~), το οποίο χρησιμοποιείται από πολλούς επεξεργαστές κειμένου, όπως τον Emacs, για να δηλώσει τα προσωρινά αρχεία. Μπορούμε επίσης να συμπεριλάβουμε καταλόγους που περιλαμβάνουν αρχεία καταγραφής· προσωρινούς καταλόγους· αυτόματες δημιουργίες τεκμηρίωσεων· κ.ο.κ. Γενικά είναι καλή ιδέα να ρυθμίσουμε το αρχείο .gitignore νωρίς ώστε να μην υποβάλλουμε κατά λάθος αρχεία που δεν θέλουμε να βρίσκονται στο αποθετήριό μας.

Οι κανόνες για τα μοτίβα που μπορούμε να δηλώσουμε στο αρχείο .gitignore είναι οι εξής:

Τα μοτίβα αυτά μοιάζουν με απλοποιημένες κανονικές εκφράσεις (regular expressions) που χρησιμοποιούν τα κέλυφοι (shells). Ένας αστερίσκος (*) αντιστοιχεί σε μηδέν ή περισσότερους χαρακτήρες· το [abc] αντιστοιχεί σε οποιονδήποτε χαρακτήρα βρίσκεται μέσα στις αγκύλες (σε αυτή την περίπτωση a, b και c)· το σύμβολο του αγγλικού ερωτηματικού (?) αντιστοιχεί σε έναν και μόνο χαρακτήρα· και οι αγκύλες που περιέχουν χαρακτήρες που διαχωρίζονται με παύλα ([0-9]) αντιστοιχίζονται σε όλους τους χαρακτήρες που υπάρχουν μεταξύ τους (σε αυτή την περίπτωση, όλους τους αριθμούς από το 0 μέχρι το 9). Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε δύο αστερίσκους για να αντιστοιχίσουμε εμφωλευμένους καταλόγους· η έκφραση a/**/z αντιστοιχεί στους καταλόγους a/z, a/b/z, a/b/c/z κ.ο.κ.

Ορίστε άλλο ένα παράδειγμα ενός αρχείου .gitignore:

Αν η εντολή git status είναι πολύ αόριστη για μας και θέλουμε να δούμε ακριβώς τι έχουμε αλλάξει (και όχι μόνο ποια αρχεία έχουν αλλάξει), μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή git diff. Θα καλύψουμε την εντολή αυτή πιο αναλυτικά αργότερα, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα τη χρησιμοποιoύμε πιο συχνά για να απαντήσουμε σε αυτές τις δύο ερωτήσεις: Τι έχουμε αλλάξει και δεν έχουμε ακόμα τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης; Και τι έχουμε τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης και είναι έτοιμο να υποβληθεί; Ενώ η εντολή git status απαντά σε αυτές τις ερωτήσεις πολύ γενικά, απαριθμώντας τα ονόματα των αρχείων, η εντολή git diff θα μας δείξει ακριβώς ποιες γραμμές προστέθηκαν ή αφαιρέθηκαν — με άλλα λόγια το επίθεμα (patch) όπως ήταν.

Έστω λοιπόν ότι έχουμε επεξεργαστεί και τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης το αρχείο README ξανά και μετά επεξεργαζόμαστε το αρχείο CONTRIBUTING.md χωρίς να το τοποθετήσουμε στο στάδιο καταχώρησης. Αν τώρα εκτελέσουμε την εντολή git status, θα δούμε κάτι τέτοιο:

Για να δούμε τι έχουμε αλλάξει, αλλά δεν έχουμε ακόμα τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης, πληκτρολογούμε git diff χωρίς άλλα ορίσματα:

Η εντολή αυτή συγκρίνει τον κατάλογο εργασίας μας με ό,τι υπάρχει στο στάδιο καταχώρησης. Μας λέει τις αλλαγές που έχουμε κάνει, αλλά δεν έχουμε ακόμα τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης.

Αν θέλουμε να δούμε τι έχουμε τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης, που θα είναι και μέρος της επόμενης υποβολής, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή git diff --staged. Η εντολή αυτή συγκρίνει τις αλλαγές που βρίσκονται στο στάδιο καταχώρησης με την τελευταία υποβολή:

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η εντολή git diff από μόνη της δεν μας εμφανίζει όλες τις αλλαγές που έγιναν σε σχέση με την τελευταία υποβολή, αλλά μόνο τις αλλαγές που δεν έχουν ακόμα τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης. Αν έχουμε τοποθετήσει όλες τις αλλαγές μας στο στάδιο καταχώρησης, η εντολή git diff δεν θα επιστρέψει τίποτα.

Ας δούμε άλλο ένα παράδειγμα, έστω ότι έχουμε τοποθετήσει το αρχείο CONTRIBUTING.md στο στάδιο καταχώρησης και έπειτα το έχουμε τροποποιήσει, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή git diff για να δούμε ποιες ακριβώς αλλαγές του αρχείου έχουν τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης και ποιες όχι. Αν το περιβάλλον εργασίας μας είναι κάπως έτσι:

Τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή git diff για να δούμε τι δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα στο στάδιο καταχώρησης

καθώς και την εντολή git diff --cached για να δούμε τι έχουμε τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης μέχρι στιγμής (τα --staged και --cached είναι συνώνυμα):

Τώρα που ο προθάλαμός μας περιέχει τις αλλαγές που θέλουμε, είμαστε έτοιμοι να τις υποβάλλουμε (commit). Θυμόμαστε ότι όλα τα μη καταχωρημένα αρχεία, δηλαδή όσα αρχεία έχουμε δημιουργήσει ή τροποποιήσει και για τα οποία δεν εκτελέσαμε την εντολή git add, δεν θα συμπεριληφθούν σε αυτή την υποβολή. Θα παραμείνουν ως τροποποιημένα αρχεία στον δίσκο μας. Σε αυτή την περίπτωση, έστω ότι την τελευταία φορά που εκτελέσαμε την εντολή git status, είδαμε ότι τα πάντα είχαν τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης και συνεπώς είμαστε έτοιμοι να υποβάλλουμε τις αλλαγές μας. Ο απλούστερος τρόπος για να υποβάλλουμε αλλαγές είναι να πληκτρολογήσουμε git commit:

Όταν το κάνουμε, θα ξεκινήσει ο προεπιλεγμένος επεξεργαστής κειμένου μας.

Ο επεξεργαστής κειμένου μας θα εμφανίσει το παρακάτω κείμενο (αυτό το παράδειγμα είναι οθόνη του Vim):

Βλέπουμε ότι το προεπιλεγμένο μήνυμα υποβολής περιέχει το τελευταίο αποτέλεσμα της εντολής git status μέσα σε σχόλια και μια κενή γραμμή στην αρχή. Μπορούμε να αφαιρέσουμε τα σχόλια αυτά και να γράψουμε το δικό μας μήνυμα υποβολής ή να τα αφήσουμρ ως έχουν ώστε να μας βοηθήσουν αργότερα να θυμηθούμε ποια αρχεία υποβάλλουμε.

Αφού κλείσουμε τον επεξεργαστή κειμένου, το Git θα δημιουργήσει την υποβολή μας με το παραπάνω μήνυμα (τα σχόλια θα αφαιρεθούν).

Εναλλακτικά, μπορούμε να γράψουμε το μήνυμα υποβολής μας μαζί με την εντολή commit, μετά τη σημαία -m ως εξής:

Μόλις κάναμε την πρώτη μας υποβολή! Βλέπουμε ότι η υποβολή αυτή μας έχει δώσει κάποιες πληροφορίες: τον κλάδο στον οποίο υποβάλλαμε τις αλλαγές μας (master), το άθροισμα ελέγχου SHA-1 (SHA-1 checksum) της υποβολής (463dc4f), πόσα αρχεία τροποποιήθηκαν, καθώς και στατιστικά για το πόσες γραμμές προστέθηκαν και αφαιρέθηκαν σε αυτή την υποβολή.

Θυμόμαστε ότι η υποβολή αλλαγών καταγράφει το στιγμιότυπο το οποίο είχαμε εκείνη τη στιγμή στο στάδιο καταχώρησης. Οτιδήποτε δεν είχαμε τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης, παραμένει εκεί τροποποιημένο και μπορούμε να το υποβάλλουμε αργότερα με άλλο ένα commit. Κάθε φορά που πραγματοποιούμε μια υποβολή, καταγράφουμε ένα στιγμιότυπο του έργου μας, στο οποίο μπορούμε να επανέλθουμε αργότερα ή να το συγκρίνουμε με κάποιο παλιότερο στιγμιότυπο του έργου μας.

Παρόλο που το στάδιο καταχώρησης είναι πολύ χρήσιμο για να κόβουμε και να ράβουμε τις υποβολές μας όπως ακριβώς θέλουμε, ενίοτε είναι πιο περίπλοκος από όσο χρειάζεται να είναι στην εργασία μας. Αν θέλουμε να παραλείψουμε το στάδιο καταχώρηςη, το Git παρέχει μια απλή συντόμευση. Αν προσθέσουμε την επιλογή -a στην εντολή git commit αναγκάζουμε το Git να τοποθετεί αυτόματα όλα τα αρχεία υπό παρακολούθηση πριν κάνει το commit, επιτρέποντάς μας έτσι να παραλείψουμε την εντολή git add:

Παρατηρούμε ότι στην περίπτωση αυτή, δεν έχουμε εκτελέσει την εντολή git add για το αρχείο CONTRIBUTING.md πριν υποβάλουμε το στιγμιότυπό μας. Αυτό γίνεται επειδή η σημαία -a περιλαμβάνει όλα τα αρχεία που έχουν τροποποιηθεί. Αυτό είναι βολικό, αλλά χρειάζεται προσοχή· μερικές φορές αυτή η σημαία μπορεί να συμπεριλάβει αλλαγές που δεν θέλουμε να υποβάλουμε.

Για να διαγράψουμε ένα αρχείο από το Git, θα πρέπει να το διαγράψουμε από τη λίστα των παρακολουθούμενων αρχείων (ή πιο σωστά, να το διαγράψουμε από το στάδιο καταχώρησης) και έπειτα να το υποβάλλουμε Αυτό γίνεται με την εντολή git rm, η οποία επίσης θα διαγράψει το αρχείο από τον κατάλογο εργασίας μας, ώστε να μην εμφανίζεται ως μη-παρακολουθούμενο αρχείο.

Αν απλά διαγράψουμε το αρχείο από τον κατάλογο εργασίας μας, θα εμφανίζεται κάτω από την κατηγορία “Changed but not updated” (unstaged, που ουσιαστικά σημαίνει ότι δεν έχει τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης) του αποτελέσματος της εντολής git status:

Αν στη συνέχεια εκτελέσουμε την εντολή git rm, τοποθετηθεί στο στάδιο καταχώρησης την διαγραφή του αρχείου:

Την επόμενη φορά που θα κάνουμε commit, το αρχείο θα έχει διαγραφεί και δεν θα βρίσκεται υπό παρακολούθηση. Αν είχαμε τροποποιήσει το αρχείο ή το είχαμε ήδη τοποθετήσει στο στάδιο καταχώρησης, θα πρέπει να εξαναγκάσουμε τη διαγραφή του με την επιλογή -f. Πρόκειται για μια λειτουργικότητα ασφαλείας του Git, προκειμένου να αποτρέψει αφαίρεση δεδομένων από σφάλμα που δεν έχουν ακόμα καταγραφεί σε κάποιο στιγμιότυπο και δεν μπορούν να ανακτηθούν από το Git.

Κάτι άλλο που μπορεί να θέλουμε να κάνουμε, είναι να κρατήσουμε το αρχείο στον κατάλογο εργασίας μας, αλλά να το αφαιρέσουμε από το στάδιο καταχώρησης. Με άλλα λόγια, ίσως θέλουμε να κρατήσουμε το αρχείο στον σκληρό μας δίσκο, αλλά να μην βρίσκεται πλέον υπό παρακολούθηση από το Git. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο αν είχαμε ξεχάσει να προσθέσουμε κάτι στο αρχείο .gitignore και το τοποθετήσαμε στο στάδιο καταχώρησης κατά λάθος, όπως για παράδειγμα μεγάλα αρχεία .log ή αρχεία .a που προέκυψαν από μεταγλώττιση. Για να το κάνουμε αυτό, χρησιμοποιoύμε την επιλογή --cached:

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την παραπάνω εντολή με αρχεία, καταλόγους και μοτίβα glob αρχείων. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να εκτελέσουμε εντολές όπως:

Παρατηρήστε το backslash (\) μπροστά από τον αστερίσκο, *. Είναι απαραίτητο, επειδή το Git χρησιμοποιεί κι αυτό ανάπτυξη των ονομάτων των αρχείων (file name expansion), επιπρόσθετα με την ανάπτυξη των ονομάτων των αρχείων του κελύφους. Η παραπάνω εντολή αφαιρεί όλα τα αρχεία που έχουν την κατάληξη .log στον κατάλογο log/. Επίσης, θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο:

Η εντολή αυτή αφαιρεί όλα τα αρχεία που τελειώνουν με τον χαρακτήρα ~.

Σε αντίθεση με άλλα συστήματα ελέγχου έκδοσης, το Git δεν παρακολουθεί τις μετακινήσεις αρχείων από μόνο του. Αν μετονομάσουμε ένα αρχείο στο Git, δεν αποθηκεύεται καμιά μεταπληροφορία που να ενημερώνει το Git ότι μετονομάσαμε το αρχείο. Παρόλα αυτά, το Git είναι αρκετά έξυπνο ώστε να καταλάβει κάτι τέτοιο — θα ασχοληθούμε λίγο αργότερα με την ανίχνευση μετακίνησης αρχείων.

Κατ' αυτή την έννοια, το γεγονός ότι το Git έχει εντολή mv μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση. Αν θέλουμε να μετονομάσουμε ένα αρχείο στο Git, μπορούμε να το κάνουμε κάπως έτσι:

το οποίο θα λειτουργήσει τέλεια. Στην πραγματικότητα, αν εκτελέσουμε κάτι τέτοιο και έπειτα κοιτάξουμε το status του αποθετηρίου, θα δούμε ότι το Git το θεωρεί μετονομασμένο αρχείο:

Παρόλα αυτά, είναι ισοδύναμο με το να εκτελέσουμε το εξής:

Το Git καταλαβαίνει ότι ουσιαστικά πρόκειται για μετονομασία, οπότε δεν έχει σημασία αν μετονομάσουμε ένα αρχείο με αυτό τον τρόπο ή με την εντολή mv. Η μόνη πραγματική διαφορά είναι ότι η εντολή mv είναι μία εντολή αντί για τρεις — άρα πιο βολική. Και το πιο σημαντικό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όποιο εργαλείο θέλουμε για να μετονομάσουμε ένα αρχείο και να λύσουμε το πρόβλημα της προσθήκης/διαγραφής, add/rm, του αρχείου αργότερα, πριν την υποβολή.